- ULNA
- ULNAex Graeco ὠλένη, proprie brachium, cubitus. Calpurnius, Ecl. 1. v. 45. de Numeriano Caes.—— maternis causas qui lusit in ulnis.Unde tendere ulnas, dicit Statius, l. 10. Theb. v. 515.— pronas tendentis Amyntoris ulnasFundentisque preces ——Quomodo tamen Virgilium non suisse loquuturum, retur Batthius, ad l. Harum candor, cum femineae pulchritudinis non minima pars sit: hinc Iuno λευκώλενος non unô locô Homerodicta etc. Vide Christ. Becmannum, Origg. L. L. p. 1150. Ex eo deinde sumpta mensurae ratio, aut spatii. Et Suetonio quidem πῆχυς, cubitus, scil. ex origine: Servio spatium est, in quantum utraque extenditur manus; quemadmodum ὀργυιὰ Graecis, ἡ ἀμφοτέρων χειρῶν ἔκτασις. Quam mensuram quatuor cubitis duterminârunt, aut quod idem est sex pedibus. Cuius rei rario haec: Quoiniam longissimi hominis communis mensura sex pedes non excedit. Quantus autem modus a vertice ad calces patet, tantum esse constat inter longissimos digitos utriusque manus expausae. Hinc apud Ctesiam, in Indicis, ὠργυιωμένοι, qui manus expandunt et extendunt, ad aliquid amploctendum, de calamis Indicis, πάχος μὲν ὅσον δύο ἄνδρες περιωργυιωμένοι μόλις περιλάβοιέν. Sed Suetonii definitio potior: nec bene ὀργυιὰ ulna redditur. Duas enim ulnas homo habet, ut duo brachia et duo cubita: quarum ambarum extensio ὀργυιὰ est. Interien hodie alnam dicimus, quae longe cubitô maior est, et pro locorum varietate mensuram quoque habet variam, Salmas. ad Solin. p. 1234. et 1235. Apud Scriptores Anglicos Ulna modus sgri est, cuiusmensura ad ulnam ferream Ioannis Regis exacta, vide Monasticum Angl. Tom. 2. p. 383. etc. uti de verbo ὠλεκρανίζειν intra, voce Umbo.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.